زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

سیف بن حارث جابری





سیف بن حارث جابری یکی از شهدای کربلا است.


۱ - تحقیق در نام سیف



سیف، فرزند حارث بن سُرَیْع مى ‌باشد. پدرش، حَرْث، أبی حارث و أبی حَرْث نیز نام دارد. در زیارت ناحیه مقدسه به صورت «شَبیب بن حارث» آمده است. نسبت جابرى كه به او داده شده به جابر، تیره‌ اى از قبیله هَمْدان برمى ‌گردد. این قبیله در اصل یمنی بوده و در کوفه مى‌ زیسته‌ اند.
[۴] فاضل دربندی، اسرار الشهادات، ج۲، ص۳۴۷.


۲ - سیف از یاران امام علی(علیه‌السلام)



سیف بن حارث، از یاران جوان سیدالشهدا علیه السلام بوده است، برخی از متقدمان؛ او را در شمار یاران امام علی علیه السلام نیز آورده ‌اند.
[۱۱] امینی، محمدهادی، یاران پایدار، ج۱، ص۸۰.


۳ - حضور در کربلا



وی پیش از آغاز جنگ در روز عاشورا با شَبیب، از کوفه به کربلا آمد و به امام حسین علیه السلام پیوست. هنگامی که بسیاری از اصحاب کشته شده بودند و سپاه کوفه به خیمه ‌گاه اباعبدالله علیه السلام نزدیک می ‌شد، سیف با پسرعمو و برادر مادری‌ اش، مالک بن عبد بن سُرَیْع جابری با چشم اشکبار خدمت امام حسین علیه السلام آمد و اجازه میدان گرفت. امام علیه السلام فرمود: ای برادرزادگانم چرا می ‌گریید؟ امیدوارم به زودی از فرط شادی دیدگانتان روشن شود. گفتند: سوگند به خدا برخود نمی‌ گرییم. بلکه گریه ما برای شما است که دشمن شما را محاصره کرده و ما جز جان، چیزی که در راه شما تقدیم کنیم نداریم. امام علیه السلام بر ایشان دعای خیر کرد و فرمود: ای پسران برادر! برای علاقه و همدردی‌ تان، بهترین پاداش پرهیزکاران نصیبتان باد. در این حال حنظلة بن سعد به میدان رفت و دشمن را موعظه کرد و در حال نبرد به فیض شهادت نایل گردید. سیف و مالک در حالی که متوجه امام علیه السلام بودند به سرعت به سوی دشمن رفته و خطاب به امام علیه السلام گفتند: ای پسر رسول خدا درود و رحمت الهی بر تو باد! امام علیه السلام فرمود: بر شما نیز درود و رحمت الهی باد! آن‌گاه هر دو با مواظبت از یکدیگر جنگیدند و به درجه رفیع شهادت نایل گشتند.

۴ - نام سیف در زیارتنامه‌ها



در زیارت رجبیه از سیف چنین یاد شده است: «السلام علی سیف بن الحارث»

۵ - پانویس


 
۱. ابن درید، الاشتقاق، ج۱، ص۴۲۰.    
۲. حسینی جلالی، محمدرضا، تسمیة من قتل مع الحسین علیه‌السلام، ج۱، ص۳۰.    
۳. بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۸.    
۴. فاضل دربندی، اسرار الشهادات، ج۲، ص۳۴۷.
۵. حلی، ابن نما، مثیرالاحزان، ج۱، ص۶۶.    
۶. ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۷۹.    
۷. سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۱۳، ص۴۱۹.    
۸. شمس الدین، محمدمهدی، انصارالحسین علیه‌السلام، ج۱، ص۹۲.    
۹. ابن درید، الاشتقاق، ج۱، ص۴۲۰.    
۱۰. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۳۷.    
۱۱. امینی، محمدهادی، یاران پایدار، ج۱، ص۸۰.
۱۲. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۳۷.    
۱۳. حلی، ابن نما، مثیرالاحزان، ج۱، ص ۴۹.    
۱۴. سماوی، محمد بن طاهر، ابصار العین، ج۱، ص۱۳۲- ۱۳۳.    
۱۵. موسوی مقرم، عبدالرزاق، مقتل الحسین علیه‌السلام، ج۱، ص۲۳۹.    
۱۶. امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۳۲۵.    
۱۷. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳۴، ص۲۷۳-۲۷۴.    
۱۸. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۱.    
۱۹. ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۳۴۵.    


۶ - منبع



جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ج۱، ص۱۹۳- ۱۹۴.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.